P-Magazine: interview met de partijvoorzitter van VRIJHEID
“N-VA is een partij van fake zageventen geworden”
Als de regering niet eerder valt, dan trekken we volgend jaar rond deze tijd naar de stembus. Tijd voor een round-up, dachten we zo op de redactie. We beginnen bij de uitdager: de nieuwe partij Vrijheid. Partijvoorzitter Michael Verstraeten gaat er prat op dat hij de proteststemmers een degelijk alternatief voor het Vlaams Belang geeft. Een gesprek.
P-Magazine: Als we terugblikken op Vivaldi, wat hebben de jongens en de meisjes Vivaldisten volgens u goed gedaan?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Laten we vooral ook de Vlaamse regering niet vergeten. Daar zit de NVA nu al 20 jaar mee aan tafel. Wel, voor beide regeringen geldt: niets hebben ze goed gedaan. Gewoon niets. De hele politiek is inhoudelijk, institutioneel en budgettair vastgereden. Ze raken geen kant meer op. Inbegrepen de “kracht van verandering” van de NVA. Bij de NVA is dat meer “de onmacht van het gezaag” geworden. Komt daarbij dat de NVA geregeld in Vlaanderen een standpunt had en heeft dat krek het tegenovergestelde was van hun standpunt in het Federaal parlement. Neem nu de coronamaatregelen. In het Federaal parlement waren die volgens de NVA gebaseerd op een onwettig ministerieel besluit. Maar in Vlaanderen werd dat ministerieel besluit gewoon toegepast en moesten de kinderen van 10 tot 12 jaar ook zo’n volstrekt zinloos mondmasker opzetten. Fauci zei deze week nog dat alleen maar FFP2’s en FFP3’s die nauw aansluiten en gedragen worden volgens de regels kunnen helpen. Hier hebben de kinderen compleet zinloze stukken stof voor hun mond gedragen. De kracht van de collaboratie van de NVA.
Let wel, hier en daar zit er wel iets in dat een beetje niet zo fout is. Het zou er nog aan mankeren. Een hoogspringer die over 10 cm. gaat, die moet niet rekenen op een Mexican Wave. P-Magazine: Hoe komt het dat ze het zo slecht hebben gedaan, volgens u?
Michael Verstraeten (Vrijheid) : We hebben daar de voorbije maanden heel hard over nagedacht. Immers vinden we het onze taak om aan de proteststemmer ook een oplossing te bieden. We zijn niets met juiste analyses van wat er verkeerd loopt. De oplossingen moeten ook wel echte oplossingen zijn. Anders krijg je wat de tapijtverkopers van het Vlaams Belang doen: soms juiste analyses maken, maar totaal van de pot gerukte oplossingen voorstellen.
In essentie wordt onze politiek geplaagd met 3 heel besmettelijke ziektes. De 3 plagen van de politiek. De eerste is de regulitis. De drang om alles te gaan regelen. Daar bestaat geen vaccin voor en de hele Wetstraat is geïnfecteerd. Er verschijnt iets in de pers dat een probleem lijkt, en hopsakee daar moet dan een wet of een koninklijk besluit over worden gemaakt. Ik zou wel eens willen dat de politiek meer zegt: “Sorry, maar dat trekken we ons niet aan. Dat moeten de mensen maar zelf oplossen onder elkaar.” Door die regulitis hebben we hele luchtballonnen van administratie, regeling, belasting, vervolging en bestraffing gecreëerd op basis van een aantal zeer discutabele uitgangspunten. Neem nu de verschillende sociale statuten voor werknemers, zelfstandigen en ambtenaren. Waar is die fantasie eigenlijk goed voor? Geef iedereen één sociaal statuut en je schakelt meteen een luchtballon aan zinloze overheid en administratie uit. Nog een voorbeeld: de werkloosheid. Werklozen moeten thuis zitten en niets doen. Wat een vreemde en asociale gedachte is dat toch. Geef die mensen na 2 maanden oriëntering een job. Desnoods een job van de overheid tot ze iets in de privé hebben. Conner van Tiktok is daar nu ook voor. Maar pas na 2 jaar. Waarom moet dat na 2 jaar? Mensen thuis 2 jaar laten verpieteren en verkommeren, dat is bijzonder asociaal. Wij willen dat de werkloosheid gewoon afgeschaft wordt. Wie zijn werk verliest gaat sowieso na 2 maanden terug aan het werk. Gedaan met een hele hoop ballonnen: vervolging van werkonwilligen, beperking van de werkloosheid in de tijd, kleiner verschil tussen uitkeringen en werken …. Allemaal klap tegen de vaak. Verlaat toch eens die gedachte dat werklozen thuis moeten zitten.
Een ander voorbeeld: drugs. Die zijn illegaal omdat er mensen zijn die denken dat als ze legaal zouden zijn, we veel meer verslaafden zouden hebben. Maar is dat wel zo zeker? Totaal niet. In landen waar de drugs – ook harddrugs – gelegaliseerd worden zien we geen toename van het aantal verslaafden. Eerder een afname. Dus omwille van een “geloof”, betalen we elk jaar een klein miljard voor de strijd tegen alles dat om drugs draait. Alleen niet aan de preventie zelf. Daar betalen we maar 1/40 van wat de strijd tegen drugs ons kost. Hoewel het daar toch over gaat, niet? De preventie is het essentieel werk, of zou het moeten zijn, zodat we minder drugverslaafden hebben. Maar neen, daaraan geven we vooral niet te veel geld. We zijn wel bereid om de nooit te winnen “war on drugs” te bekostigen met bijna een miljard per jaar en een hoop “collaterale schade” in de samenleving. Dwaas is dat.
Laat ons veel minder gaan regelen: één sociaal statuut, drugs legaliseren en de werkloosheid afschaffen. Om 3 voorbeelden te geven.
P-Magazine: Wat is de tweede plaag?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Ha! De zelfoverschatting. Politici denken dat ze alles kunnen controleren. Maar ze controleren juist niets, of toch zeer weinig. Het is ook een stuk de tijdsgeest. Onlangs zei een journaliste op de radio dat ze o zo blij was dat we nu het klimaat kunnen bepalen voor de toekomst. Hallo? Is ze daar wel zo zeker van? Op de aarde staat geen knop om de temperatuur te regelen hé. De kans dat we dat ooit gaan kunnen is niet bijster groot. Samen met de virologen en een paar rijke miljardairs, hebben de regeringen in de wereld ook gedacht dat ze een virus kunnen controleren. De Zweedse virologen wisten dat dat onzin was. Maar ze werden vierkant uitgelachen en er zouden daar 70.000 doden vallen. Nooit gebeurd natuurlijk. Heel de coronatoestand was een flagrante illustratie van hovaardige zelfoverschatting. De virologen zijn zwaar op hun bek gegaan, maar een behoorlijk deel van de mensen heeft dat zelfs nu nog niet eens door. Die staan in de Carrefour nog altijd karren te kuisen en rijden op de fiets met een mondmasker aan.
Na de val van het ijzeren gordijn zijn ze bij Vivaldi en bij de NVA vergeten dat de economie ook niet kan gecontroleerd worden. Toch leven ze in de illusie dat wel te kunnen. De inflatie ging het probleem van de begroting helpen oplossen. In theorie kan dat. Maar in de praktijk geeft die inflatie en de indexkoppeling van de lonen de economie en de productiekracht van onze ondernemingen een oplawaai. Met een regering die dat compleet geen ballen aan het lijf heeft om de overheid te verkleinen, komen we dan uiteraard in grote problemen. Al 40 jaar denken de politici dat ze met hun staatshervormingen de problematiek van de Waalse geldriool kunnen oplossen. Maar na 40 jaar doet de PS daar gewoon verder haar goesting. Voor een behoorlijk deel op onze kosten. Een landsdeel dat aan het staartje bungelt in Europa. Maar niet zo zichtbaar omdat Vlaanderen zwaar compenseert. De hovaardigheid en de zelfoverschatting troef.
P-Magazine: U bent op dreef precies. En de derde plaag?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Ja, sorry, het zit mij en veel mensen hoog. Die politiek van vandaag bedoel ik. De derde plaag is de vervanging van de democratie door diplomatie. De kunst van het compromis. Het “verbinden” als ultiem politiek doel. Geen ruziegemaak. Dodelijk is dat. Zeer romantisch, dat wel. Men hoort haast een harp spelen bij zo veel peis en vree. Maar in werkelijkheid worden alle kiezers bedrogen. Zij stemmen voor een programma dat er nooit komt. Allemaal. Er komt iets anders waar niemand voor heeft gekozen. Ja, dan zeggen dat mensen dat ze het gevoel niet hebben dat er naar hen wordt geluisterd. De CD&V is aan die plaag bijna ten onder gegaan. Het is te voorzien dat die partij bij de komende verkiezingen in een paar provincies niet eens over de kiesdrempel zal geraken. Idem voor de VLD trouwens. De edele kunst van het kontdraaien en het veranderen van standpunt om zich een goede “partner” te tonen. Dat werkt in een huwelijk maar niet in de politiek. In de politiek moet er leiderschap zijn. Het kiessysteem moet aangepast worden zodat er minder versnippering is bij de beleidsbeslissingen. Door bijvoorbeeld één president te verkiezen. Die kan zijn programma uitrollen en dat is duidelijk voor de mensen. Daarnaast moeten de bevoegdheden veel meer naar regio’s gaan. Meer directe democratie. Zoals het Waasland of de Kempen. Bepaal de eindtermen, en laat die regio’s zelf het onderwijs organiseren. Bouw vanuit die regio’s één parlement in het land en één regering. Als er dan Vlaamse aangelegenheden zijn, dan zijn het de Vlaamse leden van het parlement en de Vlaamse leden van de regering die de beslissingen nemen. Maar stop eens met die poespas van al die parlementen en regeringen. Dat institutionaliseert de noodzaak voor overleg en beslissingen op basis van diplomatie in de plaats van leiderschap. Onze premiers zijn niet voor niets dweilen zonder ruggengraat geworden die er vooral zijn omdat niemand te erg tegen hen is.
Maar ook op internationaal vlak komt de democratie onder druk. Internationale instellingen worden vooral diplomatisch geregeerd, en niet democratisch. Dat is zeer duidelijk zo voor de EU. Met als gevolg een machteloze en krachteloze EU die zich verliest in onnozelteiten. Zoals de gefleste coronapas en het onbestaande prijsplafond voor gas. Trouwens, die loskoppeling van de elektriciteitsprijs van de gasprijs die al in september 2021 was aangekondigd, heeft u die gezien? Neen dus. 27 ministers moeten een akkoord hebben of er verandert niets. En zo zijn we verplicht om ooit onderhandelde stikstofregels te volgen, die compleet verkeerd en achterhaald zijn. Maar door de diplomatie kan de democratie zijn werk niet doen om ze te veranderen. We zijn in de EU een draak aan’t creëren die in de plaats van de vijanden van de mensen krachtig te bestrijden, met lompe poten de mensen en de bedrijven vertrappelt.
P-Magazine: Welke Vivaldist was volgens jou de grootste topper, en waarom?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Meryame Kitir. Omdat ze het afgebold is. Met zo’n bende valt geen land te bezeilen. Ge zou voor minder depressief worden. P-Magazine: En wie was de grootste “flopper”.
Michael Verstraeten (Vrijheid): Oei, er zijn veel kandidaten. Als ik er toch één moet kiezen … Ik twijfel tussen Jan Jambon en Frank Vandenbroucke. Vandenbroucke heeft als prof de bevolking niet beschermd tegen losgeslagen wetenschappers tijdens de coronacrisis. “He’s back bitches!”, vat zijn beleid perfect samen. Fuck de mensen. Fuck de zorg.
En Jambon is de vleesgeworden collaboratie. Voor een partij die verandering ging brengen is het toch wel allerschandelijkst om vooral mee te spelen met de rest. Ik kan er niet van over dat ze daar bij de NVA in het ene parlement krak het tegenovergestelde zeggen van in het ander parlement. Aan Fank Vandenbroucke zijn oren zagen om de universiteiten te verplichten het te veel ontvangen geld voor de coronatests terug te betalen. Maar de NVA-minister van onderwijs in Vlaanderen steekt geen poot uit als voogdijminister om dat te doen. De NVA is een partij van fake zageventen geworden.
P-Magazine: Wat verwacht je dat de uitslag van de verkiezingen zal zijn / waar hoop je op?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Ik zeg al 2 jaar dat een lijst die opkomt en de protestkiezer een echte stem geeft, 15 % gaat halen. Zo’n partij gaat nog een stukje meer opeten van de VLD en de CD&V die al op apegapen liggen. Ook de groene kiezers gaan daaraan verliezen. Een behoorlijk aantal groenen lopen absoluut niet warm van de keiharde coronapolitiek die geen beetje rekening hield met de brede gezondheidssituatie van de mensen. Maar vooral de NVA en nog meer het Vlaams Belang gaan aan zo’n partij pakken kiezers verliezen.
In de komende maanden gaan politici hun partijen de rug toekeren. De kans dat ze niet herverkozen gaan worden neemt toe. De kans dat er zelfs onder de kiesdrempel gezakt wordt, neemt ook toe. Onze armen staan open om hen te ontvangen en met hen samen te werken. Al wie de huidige politiek grondig beu is, daarmee willen we samenwerken om een brede, sterke lijst te maken die de politiek echt anders wil. Die alternatieve lijst heeft een paar boegbeelden nodig om een geloofwaardig alternatief neer te zetten. Het is te hopen dat Jean Marie Dedecker de handschoen opneemt met de Lijst Dedecker en dat we daarmee kunnen samenwerken. Dedecker moet op zijn leeftijd niet meer de benen vanonder zijn derrière lopen en branden blussen in zijn partij. Hij is een symbool geworden van het verzet tegen het establishment. We moeten rond hem een sterke organisatie kunnen bouwen op een relatief korte termijn. Met Vrijheid kunnen we dat. Als we op die manier een paar stevige lijsten kunnen indienen bij de verkiezingen, gaan we naar 15 %.
De voorbije maand heb ik overal waar ik kom, bij de bakker en de slager of waar ook, een ballonnetje opgelaten en gevraagd wat ze ervan zouden denken mocht Dedecker opkomen met een lijst. Wild enthousiast. Mensen die tot tranen toe bewogen zijn dat er echt een alternatief komt. Ze zijn het allemaal zooooo beu! Niet één reactie kreeg ik dat de politiek eigenlijk toch wel goed bezig is en waarvoor Dedecker nu per sé nog eens moet opkomen. Neen. Blijdschap. Oef! Een oplossing. Dat overheerst.
P-Magazine: Stel, Vooruit wordt de grootste partij van Vlaanderen. Welke veranderingen mogen we dan verwachten?
Michael Verstraeten (Vrijheid): Geen. De socialisten zijn de conservatieven van de 21ste eeuw. Ze hebben de sociale zekerheid opgebouwd, en de werknemers rechten gegeven. Mijn hoed af daarvoor. Dat was in een bepaalde periode ook erg nodig. Nu zitten ze als een Tiktokkloek op die sociale zekerheid. Er mag vooral niets veranderen. De vakbonden moeten hun macht behouden. Hier en daar mag er wel wat gevezen worden aan het bouwwerk, maar vooral niet te veel. De socialisten zijn collectivisten bij uitstek die geloven in de controleerbaarheid van de samenleving, en in de grote sterke staten. De collectiviteit kan niet verkeerd doen voor hen. Terwijl we de voorbije jaren gezien hebben dat de staat keer op keer faalt. Zeer grondig faalt. Collectivisten blijven daar blind en doof voor. Hun adoratie voor de collectiviteit en weerzin voor het individu is te groot.
De enige oplossing om uit de impasse van de hovaardige zelfoverschattende collectivisten te komen, is de afbouw van de staat tot zijn kerntaken. Geef die macht allemaal aan de mensen. Als de staat dan toch iets moet doen, laat dat dan geregeld worden zo dicht mogelijk bij de mensen zelf. Op lokaal niveau. De socialisten gruwen daarvan.
Hoewel ik goede hoop heb dat ik hen zou kunnen overtuigen om mee te stappen in ons verhaal. De kans is immers reëel dat als ze gewoon de Tiktokkloek gaan blijven uithangen, hun geliefde sociale zekerheid onbetaalbaar wordt en heel het systeem naar de haaien gaat. De collectivist is selectief blind, maar niet zelfdestructief. Daar reken ik op. Uiteindelijk doen we het allemaal omdat de mensen erop vooruit zouden gaan.
P-Magazine: Na corona worden we nu schrik aangejaagd met de klimaatverandering. Hoe ernstig is de klimaatverandering volgens jou en kunnen we er als mens wel iets aan doen?
Michael Verstraeten (Vrijheid): De vraag naar de ernst van de klimaatverandering is een vraag naar de voorspelling van de toekomst. Ik heb geen glazen bol en al wie de hovaardige pretentie heeft er wel één te hebben dreigt de weg van de coronawaarzeggers à la Molenberghs op te gaan. Ik hou mij met mijn twee voeten op de grond. Ja, we moeten ons best doen om het milieu te sparen waar we dat kunnen. Of we daarin gaan slagen, dat weten we nu nog niet. Ons best doen houdt in dat we onze samenleving zo organiseren dat we de technologie – die al bestaat – zo snel mogelijk implementeren en laten ontwikkelen. Daarvoor gaan we een behoorlijk aantal monopolies moeten overboord gooien. Het openbaar vervoer afschaffen bijvoorbeeld. De trein en de tram zijn geen bijzonder energiezuinige voertuigen en ze zijn ook nog eens beestig traag. De tram rijdt trager dan de eerste de beste kleuter op een elektrische step. We moeten naar nieuwe technologie gaan en onze investeringen daarop richten.
Let wel, niet alle technologie is zomaar goed te noemen. Ook daar heeft de overheid een trackrecord van falen. 15 jaar geleden moesten we allemaal – op aansturen van de milieubeweging – aan de biobrandstoffen. Nu de biodiesel en ethanol verankerd zitten in de EU – wetgeving en we “niet meer terug kunnen”, klagen diezelfde milieubewegingen dat we die biobrandstoffen dringend moeten afbouwen. Ze blijken immers nog schadelijker te zijn dan de gewone brandstoffen. In de tropen worden bossen gekapt om palmolie te produceren bijvoorbeeld. Hetzelfde dreigt te gebeuren met de elektrische auto’s. De groene kikkers kwaken om het luidst om de elektrische wagens te promoten, maar houden zeer weinig rekening met de Total Production & Maintenance Cost van die voertuigen op vlak van CO2 en milieuvervuiling. Dat soort van oogkleppen om toch maar iets te kunnen doen die ga ik niet opzetten. Voor ons moet en zal de implementatie van de nieuwe technologieën een en – en – en – maar verhaal zijn. Die technologieën moeten de mensen gewoon verleiden om gebruikt te worden. Ze moeten een totale meerwaarde betekenen. We willen dat de overheid daar de markt en de privé hun werk laat doen. Opportuniteiten creëert en ruimte biedt voor ontwikkeling met zo weinig mogelijk barrières. Op vlak van vergunningen, wegwerken van monopolies, het opengooien van ruimte en infrastructuur voor nieuwe initiatieven. De overheid moet uiteraard zelf geen bedrijf gaan spelen. Maar we willen ook veel actiever gaan nadenken over de positie van de mens tegenover de technologie. Alles evolueert zo snel dat we actief moeten werken aan garanties dat de technologie de menselijkheid niet opeet. Wij moeten fouten mogen maken. Wij moeten ons kunnen en mogen vergissen. Wij moeten en mogen beperkt zijn als mens. Onze fundamentele rechten behoren altijd te worden gevrijwaard. Welke wetenschapper ook zegt dat zijn best practice boven alle mensenrechten staat. Dat behoort tot het DNA van mijn partij. Met de twee voeten op de grond de mens centraal zetten in het beleid.
P-Magazine: Voilà. Een mooie afsluiter. Veel succes volgend jaar en dat de beste mag winnen!
Michael Verstraeten (Vrijheid): Het zal er niet aan mankeren!
___
Bron: Interview P-Magazine, 1 mei 2023 https://pnws.be/n-va-partij-fake-zageventen/
