(°1972) werkt sinds 1995 als advocaat.  Hij studeerde filosofie (bac. phil., 1992, KU Leuven) en rechten (lic. iur., 1995, KU Leuven, LL.M., 1997, Harvard Law School, dr. iur., 2006, KU Leuven). Hij is een bekend juridisch auteur. 

 

Kris Wagner engageert zich binnen VRIJHEID omdat hij zich binnen geen enkele van de traditionele partijen kan vinden. PVDA en Vlaams Belang zijn nu eenmaal extremistische partijen. Het communisme heeft in de 20e eeuw overtuigend aangetoond een verwerpelijke ideologie te zijn die steevast leidt tot onderdrukking van het volk. Extreemrechtse partijen kunnen eindeloos herhalen dat zij niet racistisch zijn, maar een verwerpelijke racistische onderstroom valt bij nogal wat extreemrechtse partijen moeilijk te ontkennen. 

 

Wie op een constructieve manier wil bijdragen aan de opbouw van onze samenleving moet evenveel kansen krijgen als wie dan ook. Klimaat en milieu zijn buitengewoon belangrijke onderwerpen: veel te belangrijk om over te laten aan mensen die de zaken star en dogmatisch benaderen. De sociaal-democratie beweert een nobele ideologie te zijn, maar zij blijft uiteraard wel de opvolger van het socialisme, waarbij het ten eerste gaat om een volkomen voorbijgestreefde ideologie die misschien haar mérites had in de context van de 19e eeuw, en waarbij het ten tweede gaat om een ideologie die in de praktijk onveranderlijk leidt tot een overdreven groot en almachtig staatsapparaat. 

 

De zeer brede klasse van werkende mensen en ondernemers (alsook de studenten voor wie een actieve loopbaan de toekomst is en de gepensioneerden voor wie dat hun verleden is), vormen in onze tijd eigenlijk een nieuwe onderdrukte klasse. Men kan die zeer brede (en steeds zwaarder belaste) groep tegenwoordig spijtig genoeg vergelijken met wat Karl Marx in de 19e eeuw het "proletariaat" noemde. De onderdrukkende en heersende klasse, wat Marx de "kapitalisten" noemde, is vandaag eigenlijk de Staat zelf geworden. Een Staat die zijn burgers uitmelkt, die veel te veel en te duur betaalde mandatarissen heeft en die een harteloze geldverslindende moloch is geworden. 

 

De christendemocratie bevat zeker waardevolle elementen, maar een politieke visie die haar wortels vindt in een religie, is toch wel enigszins passé en boeit steeds minder mensen. 

 

Rest nog het liberalisme, de enige ideologische visie op een staatshuishouding waarin het individu zich vrij als mens kan ontplooien, binnen een warme samenleving, waarbij het individu in harmonie leeft met andere mensen en met de natuur.  Waarbij economie en ecologie hand in hand gaan.  Waarbij de Staat klein en slank is, ten dienste van de burger en met als opdracht om voor de burger een omgeving te scheppen waarin hij of zij zich kan ontplooien volgens wat de burger zelf wil, volgens zijn of haar vrije keuzes. 

 

Nu er in Vlaanderen al sinds mensenheugenis geen liberale partij meer bestaat, heeft Kris Wagner besloten zich te engageren binnen VRIJHEID. Men kan het liberalisme wel lippendienst bewijzen en in een partijnaam verwijzen naar die opvattingen, maar de realiteit is dat de overheid steeds groter en machtiger wordt en zich steeds verder inmengt in alle aspecten van het leven van de burgers - wat een kenmerk is van een totalitaire staat, niet van een liberale democratie. Binnen een vrije samenleving daarentegen, waar VRIJHEID voor ijvert (en waarbij ook niet in de val van extreme libertaire opvattingen wordt gevallen: vrijheid is geen absoluut begrip - mijn vrijheid eindigt waar die van u begint), staat de overheid ten dienste van de burger.  Men zou nog bijna vergeten dat het woord "minister" eigenlijk "dienaar" betekent. 

 

De overheid dient slank en efficiënt te zijn en moet zich toeleggen op haar kerntaken. Binnen een liberale rechtsstaat moet de politiek daar rond draaien - en niet gericht zijn op het creëren of instandhouden van  een log, verdrukkend, gigantisch staatsapparaat, waarbij politici in hoge mate aan zelfbediening doen met allerlei privileges, een overdaad aan regeltjes en administratieve poespas, en waarbij ook heel wat nutteloze overheidspostjes door politici werden uitgevonden en worden instandgehouden, om elkaar nog postjes te kunnen bezorgen voor het geval zij door de kiezer "gebuisd" werden. Steeds meer burgers hebben daar genoeg van, alsook van het kolossale overheidsbeslag. Vanuit die filosofie wil Kris Wagner zich engageren binnen VRIJHEID, met de nodige realiteitszin en zin voor pragmatisme.