Wat een bende prutsers in de Wetstraat
Vroeger kenden we Vivaldi als een Italiaanse violist en componist, tegenwoordig kennen we Vivaldi vooral als een regering die fratsen uithaalt en fouten opstapelt. De Vivaldisten stonden dan ook al vaak aan de rand van collectief ontslag, en Vincent Van Quickenborne was afgelopen vrijdag de eerste van het clubje die deed wat hij moest doen.
Wij hadden een gesprek met Michael Verstraeten, voorzitter van de nieuwe partij Vrijheid. We hadden het over waar het allemaal fout begon te lopen, en hoe het verder moet.
Toen je in het voorjaar van 2021 de nieuwe partij Vrijheid oprichtte, zei je dat na corona de politiek zich steeds verder zou vastrijden. Dat is inderdaad wat we nu zien. Hoe komt het dat je daar toen al, als eerste, over sprak? MICHAEL VERSTRAETEN: “Inderdaad. Er zijn twee fenomenen die een perfecte storm vormen voor de Federale regering. De regering heeft een uit zijn voegen gebarsten arsenaal aan regels, wetten, beleidsstructuren, overlegorganen en belangenstructuren geërfd van haar voorgangers. In plaats van die wirwar aan regels te reduceren, heeft de regering er nog een behoorlijke schep bovenop gedaan. Een groot deel van die toestanden is tot stand gekomen door steekvlammen. Ergens in de samenleving duikt een probleem op en de politiek tracht dat probleem op te lossen. De ‘regulitis’ slaat toe: regels maken, gekoppeld aan boetes en een administratie om dat allemaal uit te voeren en te handhaven. Telkens weer hetzelfde stramien. Hoe meer de staat op die manier gaat uitdijen, hoe meer fouten en hoe meer conflicten er ontstaan. De politici denken dat ze alles kunnen controleren en zetten dus voor alles wat ze tegenkomen regels en structuren op. Een verschrikkelijke hubris – zelfoverschatting – want uiteindelijk zullen ze niets meer controleren. Het systeem loopt totaal vast. Dat is wat we nu volop zien gebeuren.”
Waarom zag je dat in 2021 al komen? Ivan Van Der Cloot omschreef recent ook zo’n fenomeen, maar jij was ‘m twee jaar voor. MICHAEL VERSTRAETEN: “Daar komen we aan deel 2 van de perfecte storm. De gevolgen van corona. Mensen als Bill Gates en Claus Schwab waren ervan overtuigd dat door corona het vertrouwen in de politiek zou toenemen. De mensen zouden blij zijn dat de overheid hun leven had gered. Het perfecte moment, zo dachten beide heren, om dat grote vertrouwen in de politiek te gebruiken voor het klimaat. De maatregelen die beide heren zwaar mee hebben gepromoot, bleken echter gebakken lucht.”
“Lockdowns en andere gekkigheden waren ook niet voor eeuwig draagbaar. In Nieuw Zeeland kunnen ze ervan meespreken. Intussen zitten ze daar in de bovenste helft van het aantal doden per miljoen inwoners ter wereld. Zowat allemaal gevallen na de vaccinatieronde. Ook hier hubris, zelfoverschatting, en denken dat met allerlei regeltjes een virus kan verslagen worden. Mis poes!”
“Wij hebben vanuit onze kritische positie grondig moeten nadenken en analyses maken van wat er precies verkeerd liep. Corona was daarvan een uitwas. De afbrokkeling van het geloof in de maatregelen was op zich niet genoeg om het vertrouwen in de politiek zo te ondermijnen als dat bij ons het geval is. In andere landen waar de maatregelen ook zijn genomen is het vertrouwen ook verminderd. Maar nergens zo hard als bij ons. De ministers slagen er maar niet in om dat gebrek aan vertrouwen te herstellen. Ze zijn hun autoriteit kwijt. Niets wat ze nog doen kan goed zijn.”
Van waar dat verschil met andere landen? MICHAEL VERSTRAETEN: “Onze staatsstructuur en de manier waarop wij, vanuit de ‘tegenbeweging’ met de coronapolitiek zijn omgegaan. Meer dan in andere landen worden bij ons de Zwarte Pieten op een ander doorgeschoven. Niemand is bevoegd, niemand is verantwoordelijk, De politici hebben het zichzelf nog moeilijker gemaakt dan elders waar regulitis heeft toegeslagen. Met dank aan de staatshervormingen van Wilfried Martens en Dehaene. De kunst van het compromis dat een totaal onwerkbaar systeem heeft gecreëerd. Tweede element: Vanuit de tegenbeweging hebben we van de zwakheden van de politiek gebruik gemaakt om het gezag van de politici bewust te ondermijnen. De beste tactiek tegen regimes die totalitaire trekjes beginnen te vertonen, is humor. Humor helpt mensen ‘reframen’ en uit hun geloof in de overheid stappen. In communistisch Roemenië wisten ze dat ook al. De censuur van Poetin is mee gericht tegen alle satire die er over hem waar dan ook verschijnt. ‘Vadertje’ Poetin op een roze pony, dat zet hem in een heel ander perspectief. Systematisch tonen hoe belachelijk politici zich maken, geholpen door virologen die werken voor die politici, hakt zwaar in op het vertrouwen in de regeringen die zichzelf au sérieux nemen. Zelfs al bereik je maar een paar honderdduizend mensen. Als die groep overtuigd is dat de regering echt wel belachelijk bezig is, dan straalt die groep dat ook uit. Zo krijg je steeds meer mensen die bij zichzelf denken zo van: Maar enfin, wat steken die gasten allemaal uit? De buy-in van de mensen voor de politiek brokkelt steeds verder af. De politici zijn hun autoriteit kwijt.”
Hebben de politici daar dan niets tegenover gesteld om jullie te ondermijnen? MICHAEL VERSTRAETEN: “Jazeker. Ze hebben via de virologen geprobeerd om ons in de hoek van de idioten te zetten. Dat was de eerste stap. Opnieuw zelfoverschatting en niet bijzonder verstandig. Want gaandeweg konden de maatregelen die niet bleken te werken afgevinkt worden. Tot de mensen zich gingen afvragen wie nu eigenlijk de idioten waren en er tienduizenden betogers waren in Brussel. Na de beledigingen zijn ze ons beginnen verzwijgen. Een tweede fout, want op die manier kregen we de weg vrij om ons ding te doen. Zonder tegengesproken te worden. De censuur op de grote media heeft ons wat vertraagd, maar was tezelfdertijd een katalysator voor onze acties op sociale media.”
“Het is een genadeloos proces. Wij wilden absoluut vermijden dat de overheid nog zou versterken en Big Brother om de hoek zou komen kijken. Tot onder onze dampkap. Daarom hebben we zo gelachen met Van Gucht. Geef politici een arm en ze nemen een heel lijf. Het fenomeen van het hellend vlak is al langer bekend. We zien op vandaag hoe dat werkt. In het Vlaams Parlement kwam onlangs een CD&V-madam kakelen dat wie de regeltjes allemaal volgt geen schrik moet hebben voor camera’s. Dus moeten camera’s overal kunnen. Zoals bij de Chinezen. Hewel, ik volg op mijn toilet en in mijn slaapkamer alle regeltjes. Zo plooi ik mijn toiletpapier iedere keer mooi dubbel en ik ga zitten op de plee. Ook voor de kleine boodschap. Maar ik wil niet dat big brother daar camera’s installeert. Wat een redenering is met dat nu. Zelfs Amnesty International heeft publicaties waarin wordt gewezen op het gevaar van de hersenspinsels van die CD&V-madam.”
Jij wil aan politiek doen en zal ook autoriteit nodig hebben als je iets wil bereiken. Delf je nu niet op voorhand je eigen graf? Gaan ze je niet uitlachen? MICHAEL VERSTRAETEN: “Dat gaat niet meer lukken want ik heb intussen ook al behoorlijk met mijzelf en met mijn coronasceptici gelachen. Wij zijn er zo in geslaagd ernstige boodschappen te brengen samen met humor zonder de ernst van onze boodschap te ondergraven. We kunnen met zeer ernstige onderwerpen lachen terwijl het de mensen toch duidelijk is dat we het behoorlijk menen. Dus laat ze maar komen met hun memes en jokes over ons. Het gaat ons nog meer aandacht geven.”
En nu? Wat nu met deze regering? MICHAEL VERSTRAETEN: “Voortsukkelen tot aan de verkiezingen. Ze hebben geen keuze. Binnen hun denkkader en hubris denken ze dat ze nog kansen hebben om het blazoen op te poetsen. Het voorzitterschap van ons land bij de EU moet de potten lijmen. De sérieux en het goed bestuur terugbrengen. Maar vergeet het. Die EU is al even ziek als België. Corona werd vanuit de EU bestreden met drie maatregelen: CST’s, geld bijdrukken en vaccins. Die eerste twee werden een regelrecht fiasco. Beschamend zelfs. We ondergaan nog altijd de ontwrichte economie. De vaccins hebben wellicht een stuk geholpen, maar het is echt nog wel wachten op de big data voor we daarvan een goede evaluatie kunnen maken. In elk geval faalt Europa ook behoorlijk op vlak van internationale politiek, militaire verdeeldheid, regulitis, pesten van de boeren en een gigantisch democratisch deficit. Om er maar een paar te noemen. Dat krijg een dweil nooit opgedweild.
Dat ziet er leuk uit voor de komende verkiezingen. MICHAEL VERSTRAETEN: “Ja. De Croo en Co oogsten wat ze gezaaid hebben. Al drie jaar en meer zeggen we hen wat er moet gebeuren. Maar ze weten het beter. Wij hebben intussen de oplossingen uitgewerkt, en op onze site gezet. Tientallen pagina’s teksten met wat het beleid terug op de rails kan zetten. Al drie jaar luisteren ze niet.”
“Toen we in 2020 met een aantal parlementsleden spraken werd ons de hopeloosheid van deze politieke generatie al duidelijk. We kregen verschillende keren als antwoord dat ze wisten dat wij het bij het juiste eind hadden. Maar ze konden dat niet publiek zeggen want dat zouden ze de steun van hun partij verliezen. En die partijen waren te bang voor de kiezer om de waarheid te zeggen. Om het beleid om te keren. Want die kiezer was al gewend aan lockdowns, en dus moest er maar verder worden gedaan. Stel dat er toch eens miljarden doden zouden vallen in ons land. Wat daar nu in het parlement zit, zou gaan lopen als er een muis uit een muizenhol komt gerend. En in de regering zitten een paar diplomaten die daar zitten omdat ze niet te veel deining veroorzaken. Tot de deining het van hen heeft overgenomen. De nerds hebben de voorbije jaren de politieke zetels ingenomen. Met mijn excuses voor de nerds, die voor het overige perfect werken. Maar niet in de politiek hé. Op naar de kiesdrempel met deze regering van prutsers.
We zijn benieuwd. Dank voor dit gesprek. MICHAEL VERSTRAETEN: “Het was mij een eer.”
BRON:
